Lądowanie w Normandii (D - Day)

• operacja "Epsom" - nieudany atak VIII korpusu na Caen z 26 czerwca - 1 lipca,
• operacja "Goodwood" - brytyjski atak w kierunku rzeki Orne,
• operacja "Blucoat" - brytyjski atak w kierunku Mount Pincon wspierający operację "Goodwood",
• operacja "Cobra" - atak amerykańskiej III Armii

Ambitne plany Churchila

Winston Churchill snuł plany ataku już od 1940 roku jednak z różnych powodów rozpoczęcie akcji odwlekano. W sierpniu 1943 roku termin operacji ustalono na 3 maja 1944 roku, potem jednak przesunięto na początek czerwca. Już po czterech miesiącach, a więc w grudniu tego samego roku, dowódcą mianowano generała Dwighta Eisenhowera, na jego zastępcę zaś mianowano Arthura Teddera.

Inwazja

Plan inwazji aliantów na Normandię i pozycje wojsk Niemieckich 6 czerwca 1944 roku.

6 czerwca 1944 roku wojska alianckie, w których skład wchodziły: amerykańskie 1, 4 i 29, brytyjskie 3, 49 i 50 oraz kanadyjska 3 Dywizja Piechoty rozpoczęły lądowanie na plażach Normandii, oznaczonych kryptonimami: "Utah", "Omaha", "Gold", "Juno" i "Sword".

Normandzkie wybrzeże stanowiło część umocnień Wału Atlantyckiego i było w większości obsadzone żołnierzami tzw. Batalionów Wschodnich, ochotnikami w szeregach armii niemieckiej, pochodzącymi z terenów ZSRR, a nawet Azji. Doborowe jednostki niemieckie stacjonowały w głębi lądu. Inwazję poprzedziło bombardowanie plaż francuskich (w którym udział wzięło 5500 bombowców, zrzucono ponad 9000 bomb) i umocnień dokonane przez RAF i siły powietrzne Stanów Zjednoczonych oraz nocne lądowanie ok. 24 tys. żołnierzy z amerykańskich 82 i 101 oraz brytyjskiej 6 Dywizji Powietrzno-Desantowej, które miały zająć kluczowe dla powodzenia operacji punkty oporu, instalacje i mosty. Wsparcia lądującym żołnierzom udzieliła także amerykańska i brytyjska flota (w sumie 1200 okrętów wojennych), ostrzeliwując z dział umocnienia na nabrzeżach.

6 czerwca 1944, D-Day na plaży "Omaha".

 

Cmentarz żołnierzy amerykańskich poległych na plażach Normandii w Colleville